Sisikat nang muli ang ating araw
Sa nayong may himig ng hanging hinipan ng Banal
Tulad ng awit na pumipiglas sa kahon ng kundiman

Madalas ay reklamo lang ang bukambibig
At 'di makita ang sakit na iyong pasan

May matalas ang dila kung mayroong galaw ng bisig
Paliparin ang malayang isip

Dinggin mo ang tawag ng lupang pinagmumulan
Ng kayamanang 'di mo rin pala natitikman

Kelan malilinis ang bahid ng dumi
Hindi malaman, pero pag-asa ay inaasam

Isa na namang awit na tutuhog sa marurupok na pusong lanta
Lanta sa diwa at pag-asa ng umaga

Bukas-loob silipin ang sarili
Balat, mukha, mata, dinggin ang huni

Pagkatapos ng ilang taon
Unti-unting aahon

Ang lipi ng lupa na napako sa kahapon
Walang pamagat alay kong alamat

'Di makakahon damdaming naisulat
'Di mo ba naririnig ang tinig ng lahat

Sabay-sabay lumiliyab, sisikat nang muli